ABD, Purdue Üniversitesi'nden Jonathan Wilker ve Jessica Román, ilk kez Maillard reaksiyonunun yapışma gücünü kullandı: Protein ve şekeri karıştırmak, bazı ticari yapıştırıcılardan daha güçlü bir tutkal oluşturur. 

Wilker, “Keşif bizim için sürpriz oldu. biyomimetik protein üretmeye çalışıyorduk ve bir kontrol deneyi yapıyorduk. Bazı genel proteinleri aldık ve onları benzer koşullar altına koyduk. Kontrolün çalışmaması gerekiyordu, ancak oldukça yapışkan bir karışım elde ettik".

Ticari yapıştırıcıdan daha güçlü olan Maillard tutkalı ahşap ve alüminyumu birbirine yapıştırabilmekte. İki adet yapıştırılmış ahşap ile yapılan testlerde ahşap, yapıştırıcıdan ayrılmadan önce kırıldı . Elde edilen yapıştırıcı sadece plastiklerde ticari benzerlerine göre düşük performans göstermekte.

Maillard tutkalının yapışkanlığından amino asit lisin amin yan zincirleri ve indirgen şeker askorbik asit (C vitamini) arasındaki çapraz bağlama reaksiyonu sorumludur. Ekip, hem sığır serum albümini (saf protein)h em de daha az saf soya proteini izolatını tutkal için bir protein kaynağı olarak araştırdı. İlki biraz daha güçlü bir yapıştırıcı için yapılmış olsa da, ikincisi en ucuz organik polimerlerden biridir. Singapur'daki Nanyang Teknoloji Üniversitesi'nde araştırmaya dahil olmayan yapıştırıcılar araştırmacısı olan Terry Steele, “Mars istasyonuna giderken faydalı olabilecek türden bir malzeme. Soya yiyecek olarak, bir çok başka malzemede ve şimdi de yapışkan olarak kullanılabilir. Aynı zamanda çok sürdürülebilir. ”

Protein ve şekerin bir gün oda sıcaklığında reaksiyona girmesine izin verildi, yüzeye uygulandı ve daha sonra 95 ° C'de 12 saat süre ile sertleştirildi. Bu, kuru koşullar altında kalıcı bir bağ oluştururken, Román ve Wilker, suyun tutkalı çözdüğünü fark ettiler. 

Wilker'ın tutkalı, genellikle formaldehit içeren kontrplak yapıştırıcılarının yerini alabilir. Kanserojen kimyasal, mobilyadan sızar ve evlerde formaldehit seviyelerine katkıda bulunur. Yapıştırıcı aynı zamanda gıda ambalajları için de uygun olabilir, diyor Wilker, en azından teoride, yenilebilir olduğu için. “Ama henüz laboratuvarda deneyip tadabilecek kadar kimse cesur kimse olmadı” diye ekliyor :) 

Kaynak : chemistryworld